Kilmat Indonezji charakteryzuje się dwiema wyraźnymi porami: suchą (V- X) i deszczową (XI- IV), jednak archipelag ten znajduję się na tyle blisko równika, że parno, wilgotno i upalnie jest tam przez cały rok, a opady rzadko nie przekraczają 100 mm (dwa razy więcej niż przeciętnie w Polsce). Pora sucha najwyraźniejsza jest na południowych i wschodnich wyspach Indonezji (Bali, płd część Celebes, wsch i środkowa część Jawy).

Obowiązek uzyskania wiz turystycznych, służbowych, pobytowych oraz tranzytowych dotyczy wszystkich obywateli polskich, niezależnie od rodzaju paszportu. Obywatele polscy mogą otrzymywać wizy turystyczne (do 30 dni pobytu na terytorium Republiki Indonezji) przy wjeździe – w ściśle ustalonych punktach przekraczania granic na lotniskach i w portach morskich (tzw. visa upon arrival). Podatek lotniskowy przy wyjeździe z Indonezji (nie ujęty w cenie biletu) wynosi w Indonezji 150 tys. IDR. Należy pamiętać, by mieć taką kwotę w miejscowej walucie.

(źródło: Ministerstwo Spraw Zagranicznych)

We własnym interesie, przed rozpoczęciem podróży, każdy turysta powinien się ubezpieczyć ze względu na wysokie koszty usług medycznych w prywatnych szpitalach i klinikach. W Indonezji nie ma obowiązkowych szczepień. Poza dużymi skupiskami ludzkimi występuje zagrożenie malarią (niskie ryzyko na Jawie i Bali) oraz w dużych miastach - gorączką krwotoczną denga (liczba zachorowań wzrasta szczególnie w okresie pory deszczowej od października do kwietnia, nie ma skutecznego środka zabezpieczającego przed zakażeniem). W przypadku podróży poza Jawę i Bali miejscowe władze zalecają profilaktyczne przyjmowanie lekarstw antymalarycznych oraz zwracanie uwagi na dobre zabezpieczenia przeciw komarom.

Zagrożenie przestępczością pospolitą w stolicy kraju nie jest zbyt duże. Gorzej wygląda sytuacja na prowincji (kradzieże i rozboje). Należy pamiętać o szczególnej ostrożności przy poruszaniu się autobusami i autokarami.

(źródło: Ministerstwo Spraw Zagranicznych)