Od około 1520 roku pałac znajdował się w posiadaniu rodziny von Raueck. Po wojnie czesko-palatynackiej posiadłość została skonfiskowana i oddana przybocznemu lekarzowi cesarza, Casparowi Jäschke von Eisenhut. Następnie przeszła w ręce jezuitów, od których wykupił ją Johann Georg von Götzen, który rozbudował zamek i w znacznym stopniu przyczynił się do budowy kościoła w jego obecnym kształcie. Po bezdzietnej śmierci ostatniego męskiego potomka tego rodu, hrabiego Johanna von Götzen, majątek przeszedł w 1780 na syna jednej z jego sióstr hrabiego Antona Aleksandra von Magnis.

Pałac w obecnym kształcie powstał w latach 1787-91 z przebudowy wcześniejszej budowli z fundacji Aleksandra von Magnis. Jest to obecnie rezydencja barokowo-klasycystyczna z potężną wieżą od strony północno-wschodniej oraz drugą, mniejszą od strony północno-zachodniej. Założenie posiada trzy kondygnacje i zbudowane jest na planie nieregularnym.

Od strony północnej, na górze Grodziszcze, w 1800 roku założono park ze sztucznymi ruinami z płytami nagrobnymi z XVI i XVII wieku oraz leśniczówkę. W 1813 roku na szczycie zbudowano wieżę widokową.
Ostatnia przebudowa zamku nastąpiła po jego wielkim pożarze w 1870 roku za hrabiego Wilhelma von Magnis. W 1871 roku, przystąpiono do odbudowy pałacu. Po 1945 roku pałac przeszedł na własność skarbu państwa (a od 1999 starostwa) i przez wiele lat mieściła się w nim szkoła.
W roku 2010 kupił go inwestor z Sobótki.Obecnie obiekt popadł w ruinę.