Początki historii budowy pałacu sięgają najprawdopodobniej 2. połowy XIV wieku, kiedy to wieś została wymieniona po raz pierwszy jako rodowe gniazdo von Podewilsów. Od czasu tej wzmianki, aż do 1890 roku nie posiadamy żadnych informacji dotyczących przekształceń stylistycznych jakim ulegała rezydencja.
Niedługo po tym, jak w 1890 roku Max von Hewald nabył miejscowość zaczęto prace budowlano – modernizacyjne pałacu oraz wzniesiono nowe zabudowania gospodarcze w położonym nieopodal folwarku. Za datę ukończenia neogotyckiej przebudowy pałacu należy przyjąć rok 1895. Na podstawie analizy cegieł oraz ich wątku można wysunąć wniosek, że skrzydło główne posadowione jest na fundamentach znacznie wcześniejszej budowli. Natomiast mury skrzydła głównego w kondygnacji parteru i 1. piętra zostały prawdopodobnie wzniesione podczas XIX-wiecznej przebudowy.

W 1945 r. obiekt zajęło wojsko. Następnie pałac upaństwowiono wraz z majątkiem. Od 1954 r. znajdował się w nim Dom Dziecka. Pod koniec lat sześćdziesiątych pałac użytkowały wojska obrony terytorialnej, a od 1972 Zakłady Górnicze w Polkowicach, wchodzące w skład Kombinatu Górniczo-Hutniczego Miedzi, które umieściły w pałacu kolonie letnie. Trudności finansowe użytkownika spowodowały przekazanie majątku w 1981 roku Urzędowi Gminnemu w Białogardzie. Ostatnia zmiana własnościowa nastąpiła w 1987 roku, kiedy to pałac zakupiła osoba prywatna.

Przylegający do pałacu park o pow. 21,77 ha pochodzi z początku XIX wieku. Jest to największy i najciekawszy park gminy. Park tworzy rozległe założenie obejmujące między innymi stawy, wzgórze widokowe, cmentarz rodowy oraz zabudowania pałacu, wozowni, domu służby, lodowni i przylegającej do parku gorzelni.