Zachowana zabudowa śródmieścia Rzeszowa pochodzi w większości z XIX oraz przełomu XIX i XX wieku, i nawiązuje przeważnie do klasycyzmu, można tu jednak odnaleźć także style takie jak secesja, neogotyk, modernizm czy art déco.

Najstarszą zachowaną budowlą Rzeszowa jest gotycki kościół farny pw. śś. Wojciecha i Stanisława, z zachowanymi i odrestaurowanymi niedawno gotyckim prezbiterium i nawą główną, datowany na 1430, a przebudowany gruntownie w końcu XVII wieku w stylu barokowym z fundacji Lubomirskich. Dobudowano wówczas nawy boczne oraz wieżę dzwonnicy projektu Jana Chrzciciela Belottiego. Na początku XX w. istniał, na szczęście niezrealizowany, projekt przebudowy kościoła w stylu silnie nawiązującego do dojrzałego gotyku historyzmu.

Reprezentacyjnym historycznym deptakiem Rzeszowa jest ul. 3 Maja, zwana dawniej Pańską, łącząca Plac Farny z zamkiem Lubomirskich. Historycznie pierwsza („brukowana” jeszcze belami drewnianymi) utwardzona ulica miasta, pochodząca najprawdopodobniej z czasów budowy pierwszego zamku w Rzeszowie. Przy niej znajduje się wiele zabytkowych budowli, z których najstarszą jest kompleks budynków popijarskich z połowy XVII wieku, projektu Tylmana z Gameren oraz Jana Belottiego, wybudowany z fundacji Ostrogskich i Lubomirskich, z kościołem Św.Krzyża oraz zabudowaniami jednej z najstarszych w Polsce szkół średnich – kolegium pijarów (obecnie I Liceum Ogólnokształcące) oraz budynków poklasztornych z dziedzińcem, w czasach zaborów będących siedzibą władz cyrkułu (województwa) rzeszowskiego, a obecnie należących do Muzeum Okręgowego w Rzeszowie. W salach Muzeum zachowały się malowidła ścienne ze scenami biblijnymi, m.in. w Wielkim Refektarzu

Miastu lokowanemu w XIV wieku nadano liczne przywileje, między innymi prawo składu różnych towarów. Wymianie gospodarczej sprzyjało położenie miasta na szlakach komunikacyjnych. W XVII wieku Rzeszów dostał prawo składowania wina i ryb. Gdy opasujące mury stały się rzeczywistością, ograniczona powierzchnia stała się podstawą budowy podziemnych magazynów, z prozaicznego powodu, braku miejsca. Głębokie, bo aż do 10 m pod powierzchnią, piwnice tworzą nieregularną sieć korytarzy i pomieszczeń (obecnie przetrwały tylko murowane). Ze względu na opłakany stan po II wojnie światowej komunistyczne władze zdecydowały się na wzmocnienie i zabezpieczenie fundamentów starego miasta. W obecnej chwili istnieje "Podziemna Trasa Turystyczna, która jest pod opieką rzeszowskiego Muzeum Okręgowego, a prace nad ich rekonstrukcją wciąż trwają.