Ogród japoński został założony w latach 1909-1912 w związku z Wystawą Stulecia w 1913 r., z inicjatywy hrabiego Fritza von Hochberga z Iłowej i zaprojektowany przez japońskiego ogrodnika Mankichi'ego Arai. Niestety, po wystawie zabrano większość z wypożyczonych detali, decydujących o japońskim charakterze ogrodu. W Ogrodzie znajdowała się pagoda, zaniedbana i rozebrana w 1997. W latach 1996-1997, przy współpracy Ambasady Japonii oraz ogrodników polskich i japońskich z miasta Nagoja, kierowanych przez Yoshiki'ego Takamurę, przeprowadzono prace przywracające ogrodowi japoński charakter. Dwa miesiące po uroczystym otwarciu, w lipcu 1997 podczas powodzi stulecia, Ogród znalazł się na trzy tygodnie pod wodą. Ok. 70% roślinności wymagało wymiany.

Ponowne otwarcie nastąpiło w październiku 1999. Współcześnie jest to już ogród japoński nie tylko z nazwy. Stanowi unikatowy w Europie, żywy fragment japońskiej kultury (na bilecie widnieje zapis: "[..] Obecny kształt ogrodu zawdzięczamy pracy polskich i japońskich specjalistów, którymi na etapie projektowym kierował prof. Ikuya Nishikawa. Japońscy specjaliści budowy ogrodów, wraz z firmami polskimi, stworzyli w ciągu dwóch lat piękny zakątek o typowo japońskim charakterze [..]"). Dzięki pracy japońskich specjalistów, wszystkie elementy, w najdrobniejszych szczegółach, są zgodne z oryginalną japońską sztuką ogrodową. Każdy z nich ma swoje miejsce i znaczenie, trudno nieraz dostrzegalne dla Europejczyków. Ogród, nawiązując do założeń historycznych z 1913, uzyskał jednocześnie wiele zupełnie nowych elementów nadających mu niepowtarzalny charakter. Jest celem wycieczek i spacerów wrocławian.