Barokowy pałac w Żaganiu składa się z trzech kondygnacji: wysokiej boniowanej sutereny, parteru i piętra. Wjazd do pałacu, od strony północnej i zachodniej, poprzedzają dwa murowane mosty, które wiodą nad suchą fosą. Wejścia do pałacu umieszczone są w kamiennych portalach. Otwory okienne zwieńczone są maszkaronami, nazywanymi grymasami diabła. Jest ich 197, każdy inny (wykonawca nie jest znany). Wzorem dla wykonania maszkaronów, były szkice Leonarda da Vinci. Kompozycja, w której zastosowano niższe skrzydło parawanowe, nawiązuje do wzorów francuskich. Dolna kondygnacja na poziomie piwnic i suteren, to boniowany cokół, w którym umieszczone są otwory okienne z obramieniami.
Obramowania okien wykonane są z ciężkich ciosów kamiennych. Gzyms jest w kolorze białym, ściany kondygnacji parteru piętra – w kolorze żółtym, a detale architektoniczne i boniowanie obramień okiennych – w kolorze szarym. Od strony południowej, czyli od dziedzińca, rosną cztery platany. Mają one upamiętniać córki Piotra Birona. Przy kompozycji elewacji dziedzińca zastosowano arkadowe blendy w połączeniu z pionowymi, płaskimi pasami. Otoczony balustradą taras znajduje się na dachu oranżerii, która usytuowana została między dwoma podjazdami. Oranżeria ozdobiona jest dziesięcioma wysokimi oknami, które miały wpuszczać światło dla rosnących tam dawniej roślin.

Brak maszkaronów nad jednym z okien zrodził legendę, która powstała około XIX wieku. Mówi ona, iż rzeźbiarz, który tworzył maszkarony, w pewnym momencie nie miał pomysłu na nową "twarz". Wtedy zawarł z diabłem pakt. Diabeł miał pokazywać się rzeźbiarzowi za każdym razem o innej twarzy, a gdy ten skończy swoje dzieło, jego dusza będzie należeć do szatana. Diabeł przez wiele lat cierpliwie pozował, przyjmując coraz to nowy wyraz twarzy, aż przy ostatnim maszkaronie pokazał swe prawdziwe oblicze, przez co artysta zginął, spadając przerażony z rusztowania.