Pierwsze wzmianki o Chęcinach pochodzą z 1275. Miasto otrzymało prawa miejskie w I połowie XIV wieku. Miasto położone jest między Pasmem Chęcińskim, a Pasmem Zelejowskim Gór Świętokrzyskich, co zachęca do uprawiania turystyki. Z Chęcin wytyczone są szlaki piesze prowadzące m.in. na Górę Zamkową i do jaskini Raj. W mieście funkcjonują schroniska młodzieżowe. Uzupełnieniem bazy noclegowej Chęcin są gospodarstwa agroturystyczne w pobliskim Korzecku oraz Starochęcinach i internat w Podzamczu Chęcińskim.
Chęciny są punktem początkowym czerwonego szlaku turystycznego prowadzącego do Kielc, niebieskiego szlaku turystycznego prowadzącego do Łagowa oraz żółtego szlaku turystycznego prowadzącego do Wiernej Rzeki.

Najsłynniejszym zabytkiem Chęcin jest zamek królewski z przełomu XIII i XIV wieku. Warto również odwiedzić późnogotycki kościół parafialny św. Bartłomieja . Jest to gotycka murowana budowla wzniesiona około 1600 roku, przebudowana w 1. połowie XVII wieku z manierystyczną, kwadratową kaplicą krytą kopułą z 1614 roku.

Chęciny są kolebką polskiego parlamentaryzmu. W dniu 26 maja 1331, w święto Św. Trójcy, Władysław Łokietek zwołał wiec do Chęcin. Nie było to zwykłe colloquium generale. Jan Długosz określił ten wiec jako generalis omnium terrarum conventus, co można tłumaczyć jako walny zjazd wszystkich ziem Polski. Nie znamy podobnych określeń wzmiankowanych w źródłach w odniesieniu do innych ówczesnych wieców. Zatem ogólnopolski wiec odbyty w Chęcinach w dniach od 26 maja do 14 czerwca 1331 był wydarzeniem szczególnym, które uważane jest przez wielu historyków, począwszy od Jana Długosza, za początek przyszłych sejmów Rzeczypospolitej.