Miasto leży na skraju Wysoczyzny Kaliskiej, około 42 km na południowy-zachód od Kalisza. Gród istniał tu prawdopodobnie już przed XIII wiekiem. Nazwa współczesnego miasta pochodzi od staropolskiego imienia Sulimir. Sulmierzyce były wzmiankowane już w 1297 roku. Prawa miejskie otrzymały, staraniem starosty odolanowskiego Mikołaja Gruszczyńskiego, w roku 1457 z nadania Kazimierza Jagiellończyka.

Sulmierzyce słyną przede wszystkim z jedynego zachowanego w całości, drewnianego, wolno stojącego małomiasteczkowego ratusza. ostał oddany do użytku prawdopodobnie 3 czerwca 1743 – taka data widnieje na portalu i chorągiewce wieżyczki. Pierwszy dokument mówiący o istnieniu obiektu pochodzi z 1765 i wspomina: (...)Primo Ratusz w Rynku porządny(...), natomiast pierwszy dokładny opis budynku pochodzi dopiero z 1789. Mówi on o tym, że (...)Jest Ratusz w rynku, drewniany, porządny z zegarem na wieży, o dwóch piętrach, dołem izdebka i dwie komórki, górą izba jedna i sala, tamże od ogniowego pożaru dwie sikawki i na te szopa przy tym ratuszu(...). Prawdopodobnie znajdowało się tam też więzienie.

Od czasu powstania ratusz był kilkakrotnie remontowany – w miarę zużywania drewnianego materiału budulcowego. Przez ten czas były też plany wzniesienia na jego miejscu nowego budynku – murowanego. W latach międzywojennych jeden z burmistrzów był na tyle zdeterminowany w walce o rozbiórkę, że znosił na strych worki cementu, aby nadwątlić konstrukcję nośną i uzyskać pozwolenie na rozebranie obiektu.

Po II wojnie światowej obiekt zajmowały w różnych okresach m.in. organizacje młodzieżowe i sportowe, magazyny, biblioteka i świetlica. Po rozbiórce komina i remoncie dachu w 1956 do obiektu wprowadziło się Muzeum Ziemi Sulmierzyckiej, otwarte dzięki zaangażowaniu Komitetu Obchodów 500-lecia miasta Sulmierzyce oraz Towarzystwa Miłośników Ziemi Sulmierzyckiej. W latach 1989-1993 dokonano ostatniej gruntownej restauracji ratusza.